طرح6

پارک پر بود از سایه های مرموز

وحشت

تمام وجودم را فرا گرفت

دست هایت را

رها کردم

رباعی 21

با شور و نشاط و هیجان می آمد

افسوس که با شک و گمان می آمد

ای کاش که حق بوسه بر لب هایت

در متن توافقاتمان می آمد

رباعی20

فنجان مقابل مرا می شکنی

آرامش ساحل مرا می شکنی

هر روز به خنده سنگ بر می داری

شوخی شوخی دل مرا می شکنی

مرض قند

ما هر روز نوشابه میخوردیم

و بطری هایش را در سطل زباله می ریختیم

می خواستیم پیرمردی را شاد کنیم

که آخر شب زباله ها را واکاوی می کرد

آنقدر نوشابه خوردیم 

تا مرض قند گرفتیم...

رباعی19

جرعه جرعه غصه و غم می ریزد

گاهی بسیار و گاه کم می ریزد

من مطمئنم غرور پوشالی مرد

با هق هق گریه ای بهم می ریزد

زندگی

زندگی

"دروغی" ست

که با "مرگ"

بر ملا می شود

رباعی 18

خودش را داشت می آراست پاییز

کمی از شاخ و برگش کاست پاییز

دقیقا بیست و یک روزش که طی شد

"علی باقری" را خواست پاییز

رباعی 17

آهسته که نه، بدو بدو او آمد

افتان ، خیزان، تلو تلو او آمد

می خواست که شاعر بزرگی بشود

بیست و یک مهر شصت و دو او آمد

رباعی 16

از طرز نگاه تیز بینش پیداست

از لحن بلند آتشینش پیداست

انگار سری میان سر ها دارد

از رنگ سیاه لیموزینش پیداست

رباعی 15

خیلی راحت بال و پری می شکند

"خوابی در چشمان تری می شکند"

بغض پیر درخت بعد از عمری

با زخم زبان تبری می شکند