رقص کلمات

آرام آرام در قلبم نفوذ می کنی

مثل مورچه ای 

که در دل سیاهی شب راه می رود

مثل آبی که راهش را در دل سنگی باز می کند

با 

  ذ

     ر

         ه

  ذ

     ر

         ه

  ذ

     ر

          ه 

             ی

وجودم در آمیخته ای

از تو که می نویسم

کلمات در ذهنم به صف می شوند

رژه می روند

خودکارم می ایستد

به احترام کلاهش را بر می دارد

اشتهایش باز می شود

و مدام روی کاغذ برقص می آید

هیچ خودکاری از نوشتن از تو سیر نمی شود